INLEIDING
Wie tegenwoordig aan komt fietsen of rijden, weet bijna niet beter dat we een groot gebouw hebben, dat we heel veel speltakken hebben, dat we een gemengde groep zijn en heel veel activiteiten ondernemen. Maar er was een tijd dat Manitoba niet aan de Dodeweg zat. En toen ze in 1955 daar neerstreken, eerst een héél klein groepshuis hadden, slechts twee speltakken en er nog helemaal geen Manifam was. Of een HIT! Of een groepshike!
We zijn hard op weg naar het jaar 2020. Het jaar waarin we ons 75 jarig bestaan zullen gaan vieren. En daarbij hoort een overzicht van onze rijke historie. Vóór het jubileumjaar 2015 is de geschiedenis op Internet gezet, maar het was nog niet compleet. Dat gebeurt nu – november 2017 – en zijn we bij tot 2015. Verder zullen de komende jaren enkele specials op de site worden gezet. De eerste staat er al op: dat gaat over ons groepslied, dat vroeger als troeplied door het leven ging.
Maar voordat ik toekom aan het jaar 1945, eerst wat algemene uitleg. We zijn een scoutinggroep. Maar ruim 40 jaar geleden heette het nog padvinderij en dat vond niemand toen een raar woord. Vreemd genoeg zijn termen als welpen en verkenners nog steeds hetzelfde als in ons jaar van oprichting 1945! Toen er ook meisjes bij de groep kwamen, noemden we die speltak ‘meisjeswelpen’, een term die bij scouting Nederland niet voorkwam, kabouters zou gebruikelijker zijn geweest. Maar omdat er toen alleen maar leiding was die het jungleverhaal kende besloot de groep voor jongens én meisjes hetzelfde thema aan te houden. Enkele jaren later zijn we gestart met gidsen. We konden toen ook kiezen voor de naam padvindsters, maar we kozen voor een naam die afkomstig was van de toenmalige NG, de Nederlandse Gidsen afkomstig uit de Katholieke hoek. Want vroeger had je aparte organisaties voor meisjes en jongens en daarbinnen ook nog eens voor Algemeen en Katholiek. Vervolgens groeiden de oudste gidsen door naar de sherpa’s. Deze speltak werd later samengevoegd met de rowans tot de huidige sherrows. De stam is al sinds 1965 de stam!
Manitoba kende heel lang maar twee speltakken, welpen en verkenners. Met verkenners is het in 1945 begonnen. De welpen volgden pas later, in mei 1946. De verkenners verdwenen in 1949 even van het toneel, waardoor we alleen maar welpen hadden. Eigenlijk kun je dus zeggen dat beide speltakken niet de volle periode hebben bestaan.
Genoeg nu voor de inleiding. Hoogste tijd om in de historie te duiken. De start zal wel traag zijn. Over het begin van onze groep hebben we namelijk een ooggetuige verslag van een verkenner van het eerste moment. Dat was Lex Koekkoek die in 2005 ons een prachtig verhaal stuurde over die eerste tijd. Omdat het zo authentiek is heb ik het merendeel overgenomen! Je leest daarover in het eerste hoofdstuk van onze historie. En verder kun je door de hoofdstukken heen bladeren om ergens uit te komen dat je mogelijk zelf herkent. Veel plezier met de historie van de groep Manitoba!
Rob Daale
Manitoba lid sinds 1955
Hoofdstuk 3: De jaren 60: Oprichting Stam en naar Vorden met de Welpen
Hoofdstuk 4: De jaren 70: Voor het eerst een Manifam
Hoofdstuk 5: We worden steeds meer Leusden
Hoofdstuk 6: Meiden bij de groep en een nieuw gebouw
Hoofdstuk 7: Leuke activiteiten halverwege de 80-er jaren
Hoofdstuk 9: Veiligheid wordt een thema rond 2000
Hoofdstuk 10: In 2005 bestaan we 60 jaar
Hoofdstuk 11: Meer speltakken en een groter gebouw
Hoofdstuk 12: Een krasse knar, 70 jaar oud: Manitoba
Specials
1. Het groepslied van Manitoba (destijds het troeplied)
2. De superstamplus (nog in ontwikkeling)
