In 1976 vertrekken Corry van Plateringen en Aart van Plateringen bij de leiding en zien we de komst van Mieke Dijker en Brord van Lier bij de welpen respectievelijk de verkenners. Zelf word ik op 29 mei 1976 tijdelijk voorzitter van de groepsraad en het stichtingsbestuur. Afgezien van dat tijdelijk kon die dubbelfunctie nog wel. Dat veranderde pas heel veel jaren later.
De stam gaat er een traditie van maken om elk jaar naar een ander land te gaan om daar een dag of tien te kamperen. In 1977 gaan ze met één auto naar Colmar. Het merendeel moet wel met de trein want zoveel gaat er niet in die ene auto. Uiteraard gaat het kaartspel mee dat nog steeds nog door hen wordt gespeeld! In 2015, zul je nu zeggen? Inderdaad, de stam van toen bestaat nog steeds, althans een aantal van hen komen nog steeds bij elkaar! In Colmar wordt uiteraard meer gedaan dan kaarten. De natuur is er fraai en ze lopen en klimmen wat af.
Tijdens de groepsraad van 4 februari 1977 ontstaat het idee om een tussengroep te maken tussen verkenners en stam. Dat worden de rowans, maar het duurt nog wel even voordat die er echt komen. Ook in 1977 gaat de ledenadministratie voortaan via de computer! En: voor het eerst organiseert de stam een onderdeel van de HIT. De HIT staat voor hikes, interessekampen en trapperskampen. Tot de dag van vandaag doen Manitobaleden mee in de organisatie van diverse onderdelen of op het landelijk niveau. In Harderwijk zien we met Pasen 2015 Lianne Kort bij het kookkamp. Iets om trots op te zijn, dat de groep elk jaar zijn gezicht laat zien bij een landelijke activiteit. Meer daarover kun je lezen in een special over de HIT.
Manitoba heeft in de loop der tijd enkele leden benoemd tot ereleider: rond 1977 zijn dat Kees Kamerbeek en Gerrit Ruitenberg.
Op 28 augustus 1978 wordt er gesproken met mensen van Scouting en de burgemeester van Leusden over de komst van een Leusdense groep. Nog in die jaren was Manitoba een Amersfoortse groep met flink veel Leusdense jongeren. We werden pas echt een Leusdense groep na de nieuwbouw! Er wordt midden zeventiger jaren flink gepraat over een eigen groep. Probleem is a) leiding en b) accomodatie. De burgemeester van Leusden, Rademaker, een oud-scout doet flink zijn best maar Leusden krijgt zijn groep niet en ook weer wel: wij dus! Maar dat gebeurt later. Voor de aardigheid een verslag van die dag.
Op 27 mei 1978 doet de stam mee aan landelijke volleybalwedstrijden. Ze winnen onder meer van de Damherten, De Kipling Ivana en St. Jan de Doper!!
Naast het badmintontoernooi in september organiseren stam en leiding jaarlijks een wandeling ergens in het land. De spoorwegen hebben mooie wandelingen uitgezet. Op 29 april 1979 gaat het naar Zuid Limburg. Het was een historische tocht omdat we ettelijke kilometers liepen en plotseling ‘dood’ liepen omdat iedereen van iedereen dacht dat hij/zij de routebeschrijving had. Op de foto het moment dat we het ontdekken. Dan ben je scout en dan ga je zo de mist in.
Bij de groep zitten in 1979 Erik Jan en Martin Veldhuis. Hun vader werkt bij het grondbedrijf van de gemeente Amersfoort. Ik ken hem vanuit mijn periode dat ik zelf bij de gemeente werkte. Hij raadt ons aan om zelf een huurcontract af te sluiten met de gemeente zodat we mogelijk betrokken worden bij de onderhandelingen van Rijkswaterstaat met de grondeigenaar. Als huurder had je weinig recht van spreken. Deze tip volgen wij op en we hebben op 31 oktober 1979 een overeenkomst met de gemeente Amersfoort en achteraf tegen een vriendenprijs: 300 gulden per jaar.
Het zou evenwel nog jaren duren voordat de rijksweg wordt omgelegd en we nieuw zouden moeten gaan bouwen. In september 1979 wordt Wim de Grauw penningmeester en hij is iemand di
e zeer goed weet hoe de bouwwereld in elkaar steekt. In november 1979 besluiten we met de nieuwe speltak, rowans, te starten onder leiding van Simon Wijnberg. Martin Veldhuis, Rene Drogt, Ben Strik en Kees de Grauw zijn de eerste rowans in de groep. Hun eerste kamp gaat naar Wiltz.
Op 13 september 1980 draait Theo Lindhout voor het eerst mee bij de welpen en op 28 november 1980 komt Peter Luitjens bij de groep. Twee namen van leiders die een grote invloed hebben gehad bij het op poten zetten van diverse speltakken.
Mooi moment om ze te laten zien bij de reünie van 2005. Rechts de hoplieden die er bij waren en links de akela’s!
In 1980 is er een Jamborette waar de stam de krant haalt. Ze organiseren daar de hikes. Je ziet het: we spreken nog steeds over padvinders in die tijd.
En zo gaan we naadloos over naar de tachtiger jaren. Maar daarover meer in het volgende hoofdstuk
